Onverwacht terug in België

Onverwacht ben ik moeten terugkeren naar België wegens een tandabces. De pijn was niet meer te verdragen en zoiets laat ik toch het liefst hier behandelen.

De meeste onderhandelingen met de leveranciers en de werkmannen heb ik trouwens kunnen afhandelen en binnen een paar weken moet de dakconstructie van het Community Center een feit zijn.

Ik zag onlangs ook een reportage op de Ghanese tv omtrent de dumping van elektronisch afval. Drie jaar nadat Rudi Daems (voormalig Vlaams Parlementslid), Jan Holderbeke (VRT) en Pieter Lesaffer (De Standaard) mij bezochten in Ghana om het probleem op de kaart te zetten lijken ze nu ook in Ghana het punt op de agenda te plaatsen. Jammer natuurlijk dat de voorbije jaren de situatie gewoon hetzelfde is gebleven voor de lokale mensen en het milieu.

Hieronder ook een artikel dat onlangs verscheen in het informatieblad van de FOD Binnenlandse Zaken.

DE GHANESE AFVALBERG TE LIJF

Duurzame ontwikkeling is een fenomeen dat de laatste jaren almaar meer opgang maakt. Het is een bekend gegeven dat ook onze FOD hier de nodige aandacht aan schenkt. Maar een personeelslid dat het ecologische gedachtegoed in ruimere context ook nog eens -letterlijk- exporteert en concrete resultaten boekt, mag waarschijnlijk een unicum heten. Kort voor zijn reis naar Congo waar hij op zoek zou gaan naar sporen van zijn grootouders die er enkele jaren verbleven, hadden we een kort gesprek met deze gedreven avonturier.

“t is als een microbe”, zo vat Pieter Debou (Stafdienst P&O) zijn fascinatie voor het zwarte continent samen. Hoewel hij eerder al met een omgebouwde truck een tocht had ondernomen doorheen een aantal Zuid-Afrikaanse staten, sloeg de passie pas echt over wanneer hij in 2005 voor een paar weken neerstreek in Ghana. Daar leerde hij een plaatselijke zielsgenoot kennen wat resulteerde in een samenwerkingsverband waarbij Pieter zich onder meer engageerde om in België djembés en decoratievoorwerpen te verkopen ten behoeve van een plaatselijk ontwikkelingsproject.

Maar dit was slechts een begin. Al vlug rijpte het idee om in een dorpje nabij de Ghanese hoofdstad Accra een community center op te richten. Om dit project mee te financieren riep Pieter met zijn kompaan Natty in 2009 de Ghanese niet-gouvernementele organisatie (ngo) Bimbi Foundation in het leven. Met de bouw van dit gemeenschapscentrum werd eind 2008 begonnen. “De werken vorderen langzaam”, verklaart Pieter, “maar het gebouw begint vorm te krijgen. De muren staan er eindelijk zodat we volgend jaar met het dak kunnen beginnen.”

Als het even mogelijk is, trekt Pieter naar Ghana om te delegeren en de werken te coördineren. “Dankzij het project creëren we ook werkgelegenheid”, vertelt Pieter. Het centrum is vooral bedoeld als ontmoetingsplaats waar we minderbedeelde kinderen en jongeren zullen betrekken bij sociale, culturele en sportieve activiteiten waardoor ze hun talenten kunnen ontwikkelen. Daarnaast wordt ook een medische hulppost geïnstalleerd. Daar kunnen de mensen terecht voor gratis eerstelijnszorg, vaccinaties, muskietennetten en contraceptiva ter bescherming tegen aids. “Hiervoor kunnen we een beroep doen op de hulp van een private medische bijstandsorganisatie die over professioneel materiaal en bekwame vakmensen beschikt “, legt Pieter uit.” Dit is een belangrijke stap voorwaarts in de uitbouw van het centrum”. Overigens steunt de Bimbi Foundation nog diverse andere projecten, zoals de aankoop van schoolmateriaal voor de Street Academy, een schooltje waar Pieter zelf nog een tijdje les heeft gegeven aan straatkinderen.

Pieter wil met z’n ngo ook het ecologische bewustzijn in Ghana aanwakkeren. “Het land kampt immers met een gigantische afvalberg”, verklaart hij. “Alleen al in de hoofdstad wordt dagelijks maar liefst 60 ton afval geproduceerd. Recentelijk zijn er een aantal initiatieven opgestart om deze enorme hoeveelheid te verkleinen. Ook wij willen graag hiertoe bijdragen. In Ghana wordt drinkwater tegen zeer lage prijzen aangeboden in plastic zakjes. Op zich is dat een erg goede maatregel want iedereen heeft recht op drinkbaar water. Nadeel is wel dat de lege plastic zakjes massaal op straat gegooid worden. Daarom hebben we het idee opgevat om dit plastic afval te verwerken tot handtassen en portefeuilles die dan te koop worden aangeboden. De verkoop van dit soort producten loopt als een trein in Japan en enkele Europese landen. Eind vorig jaar heb ik ze ook in België geïntroduceerd.”
Overigens is Pieter met deze actie niet aan z’n proefstuk toe. Eerder verleende hij reeds zijn medewerking aan een televisiereportage waarin de afvaltrafiek vanuit Antwerpen naar Ghana in kaart wordt gebracht. “Dit is werkelijk hallucinant”, aldus Pieter, “het Westen exporteert zijn giftig afval, Afrika importeert een torenhoog milieuprobleem”.